Kurjer Warszawski 1830-1831

Uwaga: w Kurjerze Warszawskim drukowano często informacje z bardzo dużym opóźnieniem - nie było wtedy internetu, maili i telefonów ;). Prosimy w związku z tym zwracać najpierw uwagę na pierwszą datę - datę wydarzeń których opis dotyczy, a potem na drugą datę - datę publikacji w Kurjerze.

29 listopada 1830 - Wybuch Powstania Listopadowego

Pierwszy numer Kurjera Warszawskiego wydany po Nocy Listopadowej

W Kurjerze Warszawskim z 1 grudnia 1830 r. nie ma żadnych odwołań ani do Ząbek, ani do osoby Leona Drewnickiego - zamieszczamy jednak jego pierwszą stronę, gdyż opisano w nim skrótowo początek wybuchu powstania, do którego będziemy się odnosić.

25 lutego 1831 - Bitwa pod Białołęką

Kurjer Warszawski numer 56 z dnia 26 lutego 1831 roku - strona 1

No 56 z dnia 26 lutego 1831 roku - strona 1
"W dzieiach Polski i w dzieiach Europy na zawsze będzie pamiętna wczorajsza krwawa bitwa odbyta pod Stolicą naszego kraiu. Polacy z całą mocą walczyli za swą Ojczyznę, a od tej walki zależy ocalenie wolności wielu narodów. – Rano rozpoczął się ogień na stronie lewej to iest między Tarchominem i Białołęką. Jazdą dowodził Jenerał Umiński. BÓG w tej stronie dał nam zwycięstwo, cofnął się nieprzyjaciel utraciwszy działa i mnóstwo w zabitych ; zabraliśmy znaczną ilość ieńców i z pola bitwy wzięliśmy wiele rozmaitej broni. O godzinie 11tej przed południem nieprzyjaciel został odparty i ustał ogień w tej stronie. -O godzinie 10tej rozpoczęła się walka po prawej stronie, to iest od drogi Ząbkowskiej aż do Wisły. Kilkaset armat jakby grzmotem napełniały powietrze. Wojsko nieprzyiacielskie pomnożone zostało świeżo przybyłym zasiłkiem i bardzo znaczną artyllerją. Walka stała się morderczą. Nasi Jenerałowie Chłopicki, Krukowiecki, Szembek, Skrzynecki i inni dowodzący brygadami, prowadzili waleczne hufce z nieustraszoną odwagą. Szczegóły tej ważnej bitwy będą nader interesuiące i dowiodą światu z iakiem męztwem rycerze Polscy dobiiali się o prawa im należne. Pułk rossyjski Kirasjerów (którego iest szefem Xże Albert Pruski) całkowicie został rozbity, przyczep najzaszczytniej odznaczył się nasz 2gi pułk Ułanów.[...] "

25 lutego 1831 - Bitwa pod Grochowem / Bitwa pod Olszynką Grochowską

Wojciech Kossak - Bitwa pod Olszynką Grochowską

No 65 z dnia 7 marca 1831 roku - strona 3
" [...] Gdyby rowy, bagna, głębokie zagony i gruda dozwoliły używać iazdy, kilka tysięcy niewolników bezwątpienia byłyby się w ręce nasze dostało, maiąc wszystkie pułki w iedną massę pomięszane, nieprzyjaciel umykał w 2 kierunkach: ku Radzyminowi i przez groblę ku Ząbkom. [...] "

No 65 z dnia 7 marca 1831 roku - strona 3 i 4
" [...] Major Kiekiernicki mężnie przeciw znacznie wyższej sile walczył pod Ząbkami, po 2kroć zajmując pozycje z których sobie wróżył korzyści i dopiero na rozkaz Jenerała Umińskiego zaczął odwrót i postawił się na lewem iazdy na trakcie Grochowskim. [...] "

Jako ciekawostkę dodać można, że o dzielnej postawie Majora Kiekiernickiego po odwrocie spod Ząbek, wzmiankowano już w Kurjerze Warszawskim No 58 z dnia 28 lutego - strona 2
"[...] W raporcie Jenerała Umińskiego o bitwie d. 25 b.m. na lewem skrzydle, doniesiono że nasza Artyllerja i Bataljon Maiora Kiekiernickiego z pułku 3 piechoty działały najskuteczniej. Nieprzyjaciel odparty został aż do Grodziska ; aż do południa strata nasza była bardzo małą, a przeciwnie nieprzyjaciół legła znaczna liczba. Jenerał świadczy o szczególnem odznaczeniu się, Maiorów: Kasperowskiego o Kiekiernickiego [...]"