Ludwik i Halina Tulińscy
Ludzie » Ludwik i Halina Tulińscy
Ludwik Jerzy Tuliński (ur. 7 XII 1906 r. w Strzemieszycach Wielkich parafia Gołonóg, zginął rozstrzelany 17 VII 1944 r. w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen). Organizator i dowódca SZP, ZWZ i AK w Ząbkach.
Wykształcenie: magister inżynier architekt, absolwent Politechniki Warszawskiej
Stopień wojskowy przed wybuchem II Wojny Światowej: podporucznik rezerwy
Stopień wojskowy podczas II Wojny Światowej: podporucznik, od kwietnia 1944 porucznik
Pseudonim: Stanisław
Dowódca AK w Ząbkach: od 1942 do 1944 plutonu 743/I, od kwietnia 1944 kompanii (plutony z Ząbek wchodzące w skład kompanii to 743/I, 743/II i 743/III)
Zanim przeprowadził się do Ząbek, prawdopodobnie mieszkał na Saskiej Kępie (w trakcie weryfikacji). W Ząbkach poznał i poślubił Halinę Kozaczukównę (15 VIII 1935 r.) i zamieszkał w domu u teściów przy ulicy Słowackiego 3.
Żona: Jadwiga Halina Tulińska, ps. Halka (ur. 8 stycznia 1912 r.). Córka Józefa i Eugenii Kozaczuków. Jej ojciec był kierownikiem parowozowni w Warszawie. Łączniczka w II Rejonie "Celków", VII-go Obwodu "Obroża" Armii Krajowej. Aresztowana razem z mężem 14 maja 1944 r. Rozstrzelana na Pawiaku wraz z Ireną Anioł (obydwie pracowały w więziennej kuchni) dnia 18 sierpnia 1944 r.1, na rozkaz dowódcy więzienia SS-Obersturmfuhrera Norberda von Tripsa - była w siódmym miesiącu ciąży.
Rozstrzelanie odbyło się poza więzieniem, w ruinach getta, i było ostatnią egzekucją w historii więzienia - likwidacja Pawiaka nastąpiła dnia 21 sierpnia, kiedy to Niemcy wysadzili w powietrze wszystkie budynki wraz z pawilonami.
Przed wybuchem II Wojny Światowej był komendantem ząbkowskiej sekcji Związku Strzeleckiego "Strzelec" (paramilitarnej organizacji społeczno-wychowawczej powstałej w 1910 roku we Lwowie).
Ludwik Tuliński nie został objęty mobilizacją w 1939 roku, ze względu na zajmowane przez niego odpowiedzialne stanowisko w Magistracie Miasta Warszawy (ustalamy jakie to było stanowisko).
Tuliński brał udział w pierwszej odprawie konspiracyjnej, którą zwołał dnia 26 września 1939 roku generał Juliusz Rommel - dowódca obrony Warszawy.
Uczestnikami tej narady byli także m.in. gen. bryg. Michał Karaszewicz-Tokarzewski "Torwid", płk Stefan Rowecki "Grot", płk Tadeusz Komorowski "Bór", oraz płk Antoni Chruściel "Monter".
Informacja o rozstrzelaniu Ludwika Tulińskiego w obozie Gross-Rosen została zarejestrowana w dokumencie dotyczącym egzekucji więźniów i jeńców wojennych, jak też wyroków policyjnych sądów doraźnych, w ramach tzw. Sonderbehandlug („specjalnego potraktowania”). W dniu 17 lipca 1944 r. rozstrzelano jednocześnie wszystkich mężczyzn, odpowiedzialnych za "granie" radiostacji w rejonie Celków, aresztowanych 14 maja 1944 r.
1 - data śmierci ustalona na podstawie wspomnień Marii Janiszewskiej, opisanych w książce "Wspomnienia więźniów Pawiaka" - patrz str. 404